Egzystencjalny Paw

Postów o muzyce było zapewne setki, tysiące a nawet miliony. Nic dziwnego – muzyka to jeden z najważniejszych elementów naszego życia … generalizując oczywiście. Fenomenu muzyki nie umiem wyjaśnić, ale chyba nawet nie muszę, każdy czuje to na swój sposób. Choć ostatnio odbyłem ostatnio ciekawą rozmowę na muzyczne tematy z nowopoznaną koleżanką to nie będę  też rozwodził się tutaj nad tym, który rodzaj muzyki jest lepszy a który gorszy, bo to też bez sensu.

Kilka dni temu w moje uszy trafiła pewna płyta – płyta, na którą czekałem od kilku miesięcy i wreszcie jest. (jeszcze jej nie mam fizycznie, ale zamierzam kupić!). Przesłuchałem ją raz – lecąc w tle delikatnie musnęła tylko mój zmysł słuchu, przesłuchałem po raz drugi – moim uszom się spodobało, przy trzecim razie zacząłem słuchać dokładnie …. I tak jeszcze kilka razy. Z każdym następnym dźwiękiem coraz dosadniej do mnie trafiała, aż w pewnym momencie po prostu mnie uderzyła. Uderzyła mnie swoją PRAWDZIWOŚCIĄ.

„VNM – ProPejn” to chyba najbardziej osobista i autentyczna płyta jaką słyszałem w ciągu ostatnich kilku lat. Pięćdziesiąt pięć minut szczerych dźwięków, historii i emocji. To nie są wyjęte „z dupy” ogólniki o życiu, to nie są umoralniające kazania artysty … to nie są też naiwne historie romansowego chłamu – ta płyta to po prostu zapis wszystkiego co działo się przez ostatni rok z autorem. WSZYSTKIEGO – szczerze, dosadnie i prostolinijnie.  W dzisiejszych czasach ludzie preferują muzykę o niczym, przy której można się tylko i wyłącznie pobawić – nie mówię, że to źle, nie wszystko musi być „ambitne”. Tylko, że muzyki o niczym jest w kurwę i jeszcze więcej a czegoś treściwego trzeba już poszukać. Ja znalazłem i VNM przerapował mi w skrócie swoją „autobiografię”.

Tu akurat Ten Typ Mes - ale też autobiograficznie. 

Takich artystów znam jeszcze kilku i ta szczerość to cecha którą u nich najbardziej cenię – nawet jeśli nie identyfikuje się z ich tak dosadnie prawdziwym życiem. Każdy kto potrafi wsadzić sobie cały rękaw w usta i puścić „egzystencjalnego pawia” jest warty uwagi. Jedni potrafią wyspowiadać się przed słuchaczami z takich grzechów jak aborcja, inni wyśpiewują swoje historie prosto z Monaru a niektórzy zwierzają się ze swojego trudnego dzieciństwa.

Jako „dowody w sprawie” załączam kilka utworów z płyty.

„Blizna” – VNM przeszedł w wieku 4 lat operację, która zostawiła ślad na jego twarzy.

„Bipolar” – codzienne zmagania introwertyka ze światem zewnętrznym.

„Reintrospekcja” – opis jego obaw dotyczących przyszłości i nawrotu raka.

BO MOI SŁUCHACZE MAJĄ GŁÓD AUTOBIOGRAFII