Przesilenie

Przesilenie wiosenne. Ponoć istnieje coś takiego … nie wiem, nie znam się. To chyba stan przebudzenia ze snu zimowego gatunku Homo Sapiens(?) Na wiosnę ludzie stają się nagle szczęśliwi, pojawia się słońce i w kimś się zakochują, no ogólnie zajebista zajebistość. Też tak chcę! Też chcę być szczęśliwy. I coś właśnie takiego „czuję w kościach”. Właściwie to nie w kościach, tylko gdzieś w środku w okolicach duszy, serca i mózgu. Ale niestety tam nie ma światła … słońce uraczyło swoimi promieniami jedynie moją skórę, ale nie raczyło już zajrzeć do środka. Gdzieś tam we mnie coś się ciągle przewraca i kotłuje szukając tych „szczęściodajnych” promieni przy okazji robiąc w moich wnętrznościach jeden wielki wszechogarniający bałagan … w którym ciężko znaleźć cokolwiek, nie mówiąc już o szczęściu.

Są momenty kiedy myślę, że już jestem blisko, ale za chwilę przychodzi ktoś (coś?) kto zgasi światło … i wtedy tracę orientację i gubię to co przed chwilą już prawie miałem w rękach. I chyba nawet słoneczne dni nie dadzą mi wystarczająco światła by nie zgubić się w ciemnościach mojego jestestwa.

Mimo tego wewnętrznego mroku udało mi się obrać azymut, wiem gdzie chce iść … tylko nie wiem jak. Jest gdzieś tam daleko takie małe światełko. Chociaż może wcale nie tak daleko … Wiem jedynie, że TAM jest szczęście. Tak po prostu, wiem i już.

Staram się pisać dziś najbardziej optymistycznie jak tylko na chwile obecną potrafię bo patrząc za okno nie można być tak do końca smutnym (a nawet nie wypada). Mimo wszystko słońce jakoś korzystnie działa i mobilizuje człowieka do działania … pomaga! Mi często pomaga nawet najmniejszy impuls, pozytywne słowo, gest, uśmiech, spojrzenie. To niby tak niewiele … a jednak.

Wystarczyło by chyba żeby ktoś po prostu zaświecił to światło! Żeby ten mały promyczek zaczął jarzyć jak pierdolony Ganimedes!

P.S.

Niestety mieszkam w mieście gdzie czasem w nocy gasną latarnie a nie w rozświetlonym neonami Las Vegas, ale nocne wycieczki po osiedlu też mają swój urok … no i nie trzeba udawać porzyganego ze szczęścia amatora wiosennego słońca.