Szlachetnie

Jeśli ktoś prosi nas o pomoc, to znaczy że jesteśmy jeszcze coś warci.

/Paulo Coelho/

Generalnie mój zamysł na tego posta mógłby wyglądać tak, że zarzuciłbym Was cytatami. Ale tego nie zrobię i nie wyleję tutaj miliona mądrości bo mądry nie jestem. Za to postaram się opowiedzieć o moim poglądzie na temat POMOCY. A dlaczego będzie dziś o pomocy i pomaganiu? A no dlatego, że od jakoś miesiąc temu zostałem wolontariuszem > SZLACHETNEJ PACZKI <

Jeśli ktoś chce dowiedzieć się czegoś więcej to zapraszam do klikania w link. Ja natomiast postaram się przedstawić akcję ze swojej perspektywy – perspektywy wolontariusza.

W Szlachetnej Paczce wolontariusz ma jedno główne zadanie – opiekować się przydzieloną mu rodziną* (bądź kilkoma). Polega to na spotkaniu się z tymi potrzebującymi ludźmi, poznaniu ich trudnej życiowej sytuacji, ustaleniu ich najważniejszych rzeczywistych potrzeb i znalezieniu dla nich odpowiedniego darczyńcy, który przygotuje dla nich świąteczną paczkę (szlachetną a jakże!).

W praktyce ów darczyńca na ogół znajduje się sam więc to zadanie mi odpada. Ale chciałbym się skupić na najtrudniejszym elemencie tej działalności – czyli spotkaniu z rodziną.

Ludzie których wolontariusz odwiedza często żyją na granicy nędzy, nie mający pieniędzy na opłacenie rachunków czy nawet na jedzenie. Są w trudnej, wyjątkowo trudnej sytuacji … wyobraźcie sobie jak ciężko jest im przyznać się przed kimś do smutnego stanu rzeczy. Boją się kompromitacji, czują wstyd – a teraz przychodzi im opowiedzieć o tym obcej osobie. Oczywiście każda rodzina wyraziła zgodę na taką wizytę wolontariuszy, ale mimo wszystko czują tą wewnętrzną blokadę. Sytuacja niewątpliwie jest bardzo delikatna – ale swoje bariery przełamuje nie tylko rodzina ale też wolontariusz. Kilka dni temu odbyło się moje pierwsze spotkanie z potrzebującymi – myślałem o nim przez cały tydzień. Mimo, że przeszedłem szkolenia i tym podobne to nie byłem pewien jak to wszystko będzie wyglądać w rzeczywistości. Zastanawiałem się nad każdym słowem, które mógłbym użyć podczas rozmowy … żeby nie powiedzieć czegoś niestosownego, żeby ich nieświadomie nie urazić. Chciałem żeby ta rozmowa była możliwie luźna, żeby nie wyglądała jak wywiad i bezmyślne wypełnianie ankiety … żeby atmosfera spotkania pozwoliła na wzbudzenie wzajemnego zaufania. A co będzie jeśli rodzina będzie mało rozmowna? A jeśli będą strasznymi gadułami i nie zdołam zapanować nad rozmową? Pojawiało się tysiące pytań. Tyle wątpliwości – a mogłoby się wydawać że to zwykła rozmowa. Myślę, że oni mieli bardzo podobny problem. No ale spotkaliśmy się i teraz jestem już po trzech takich rozmowach.

Podczas spotkań towarzyszyła mi wolontariuszka z dwuletnim doświadczeniem (dzięki Ci!).

Rozmowy nie okazały się takie straszne jakimi malowała je moja wyobraźnia – choć na początku było czuć to lekkie skrępowanie. Było bardzo przyjaźnie, trafiłem na świetnych ludzi. Zdążyłem się już nawet zaprzyjaźnić z malutkim potomstwem jednej z rodzin.

Jednak w czasie rozmowy pojawiły się w mojej głowie następne wątpliwości, które podzielała moje koleżanka. Pojawiły się w trakcie spotkania ale przybrały na sile dopiero po powrocie do domu. Szlachetnej Paczce przyświeca idea MĄDREJ POMOCY. Czyli takiej, która będzie skierowana dla tych którzy rzeczywiście jej potrzebują. Wolontariusz kieruje się przy tym wyznaczonymi kryteriami ale również swoim osobistym odczuciem jakie wyniósł ze spotkania, które jest równie ważne co formalności. A tak naprawdę to ważniejsze – bo każdego człowieka powinniśmy traktować indywidualnie. Każda trudna sytuacja tych ludzi jest specyficzna i niepowtarzalna. I powiem Wam, że obiektywne spojrzenie na sytuacje rodziny jest zajebiście trudne. To do mnie należy decyzja czy rodzina będzie mogła otrzymać pomoc czy nie. Ja włączam rodzinę do projektu … ważne bym zrobił to mądrze. Trudność polega więc na ocenie kilku czynników – czy rodzina jest w stanie samodzielnie radzić sobie z problemami, czy mogłaby bardziej postarać się o rozwiązanie swoich problemów, czy nie jest nastawiona tylko na pomoc innych ludzi, czy nie jest „roszczeniowa” i przede wszystkim czy jest wiarygodna. Muszę wziąć pod uwagę wszystkie szczegóły, które razem nakierują mnie na podjęcie dobrej decyzji. Co oznaczały najnowszy model smartfona w rękach rzekomo potrzebującej kobiety? Wiadomo jak to u nas w Polsce jest, bywamy mistrzami kombinowania. Zdarza się, że ludzie próbują wyłudzić coś od innych. A takim naciągaczom nie chcemy pomagać. Paczka chce organizować pomoc tak aby była ona bardziej „wędką” niż „rybą”. Każdy paczkowy prezent ma być dla danej rodziny impulsem do tego by zacząć robić coś z własnym życiem – ma dać im kopa do działania. Spoczywa więc na mnie spora odpowiedzialność i chciałbym wybrać mądrze.

W tym momencie już wiem, że jedna z moich rodzin zostanie włączona i będę mógł teraz zająć się zorganizowaniem pomocy. Cieszę się z tego niezmiernie i mam świadomość, że wybór jest słuszny. Oni tej pomocy na prawdę potrzebują i zasługują na odmianę nieszczęśliwego losu. Sprawiając im przyjemność sprawię przyjemność też sobie. Sprawa jest prosta - robię to też dla własnej satysfakcji i poczucia własnej wartości. Być może kontakt z tymi ludźmi przetrwa dłużej niż tylko na czas Paczki. Gdy tylko znajdzie się darczyńca zrobię wszystko by pomóc mu spełnić wszystkie marzenia „mojej rodzinki”. Kolejną niewiadomą będzie ten dobry, pomocny i tajemniczy człowiek ... czekam z niecierpliwością! 

DO FINAŁU POZOSTAŁO 32 DNI!

* Rodzina - w Paczce to stwierdzenie formalne. Każdy ma "swoją rodzinę".