Planeta Małp

   Nie wiem czy to widoczne z Waszej czytelniczej perspektywy, że pan Czarno-Biały ma naturę obserwatora. Jeśli nie, to zaprawdę powiadam – jestem obserwatorem. Ale nie używam do tego lornetki. Często stoję z boku i patrzę, patrzę, myślę, analizuję i w końcu zauważam – eureka!

Mimo, że zawsze uważałem się za dobrego w te klocki to ostatnio zacząłem w to wątpić.

Dlaczego? A no dlatego, że zauważyłem jedną tak zajebiście prostą i banalną rzecz dopiero w wieku 21 lat. Aż miałem ochotę pierdolnąć się w czoło jak sobie uświadomiłem ten nieodkryty wcześniej acz oczywisty fakt.

   Jednym z moich ulubionych miejsc do obserwacji jest supermarket. Można się tam spotkać z całym przekrojem społeczeństwa, od żula wypatrującego promocji na Tatrę Mocną aż po panią prezes banku płacącą za zakupy swoją złotą kartą. Każdy klient podczas zakupów wysyła mnóstwo informacji na swój temat, tak nieświadomie … zapominają, że ludzie ich widzą i słyszą.

   Co tym razem zauważyłem? Że ludzie mimo całej tej cywilizacji dalej zachowują się jak zwierzęta, jak małpy. No tak Ameryki nie odkryłem, ale Planetę Małp jak najbardziej – i to tutaj na miejscu.

(Aaa .. mam nadzieję, że nikt kto wierzy w to, że Ewa powstała z żebra Adama tego nie czyta.)

Ej naprawdę niektórzy ludzie różnią się od orangutanów tylko posiadaniem dowodu osobistego!

Może jestem okrutny … ale mam to w dupie. U kogo najbardziej widać nasze zwierzęce pochodzenie?

To tak – przede wszystkim ludzie giganty i wielkie grubasy. Dwumetrowe osobniki rasy człowieczej mają w sobie najwięcej małpowatości. Te okropnie niezgrabne ruchy, człapanie nogami i ręce sięgające aż po kolana … zgarbiona postawa przystosowana do spędzania całego dnia na drzewie. Nic więc dziwnego, że taki wielki zamulony goryl nie potrafi wyminąć mnie tym jebanym wózkiem. Po co mu ten przeciwstawny kciuk skoro nie umie z niego korzystać?! Zaraz po wielkoludach miejsce w rankingu zajmują ludzie w podeszłym wieku. Tak wiem, zmęczenie materiału i brak zdrowia … jasne, ja to rozumiem. Tylko to chyba nie zwalnia z obowiązku zachowania jakiś ludzkich norm społecznych i minimalnego poziomu kultury. Zachowują się jak zwierzęta na polowaniu! Skoro są tacy schorowani to skąd się biorą u nich siły na tak ambitną walkę o jak najbardziej świeżego pomidora? Nagle włącza się u nich zwierzęcy instynkt łowcy i użyją wszystkich możliwych sposobów by wpierdolić się między mnie a lodówkę z wędlinami. Ani dziękuje, ani przepraszam … ani wypierdalaj. Tylko ten wzrok bestii polującej na najtańszy produkt w całym sklepie, pełen szaleństwa i braku kontroli nad swoim ciałem.

   Przykładów już dużo, dużo więcej. Ale nie chce mi się ich wymieniać … sami poobserwujcie.

No bo jak widzę wielką tłustą babę która ze swoją człekokształtną gracją rozpierdala wagę na której właśnie miałem zamiar zwarzyć ziemniaki to ręce mi opadają. Mało tego, że ją rozwaliła … nawet tego nie zauważyła i poczłapała dalej wyciągając tylko szyję w poszukiwaniu jebanej promocji. Niestety żaden instynkt nie podpowiedział tej pani, że wszyscy się na nią gapią … a co tam hałas na cały sklep widocznie nie robi na niej żadnego wrażenia. Bo napędza ją chęć zdobycia jakiejś spożywczej ofiary.

   Każdy z nas jest taką małpą. Tylko nie u wszystkich to tak widać. Nie wiem dlaczego tak długo czekałem na to olśnienie. Dziś więc i ja będę stuprocentową małpą. Ja wybieram Pawiana i pokazuję swoją czerwoną dupę wszystkim supermarketowym drapieżcom.