Noc

Noc. Większość ludzi w nocy po prostu śpi. Ale to tylko z pozoru takie proste. W nocy przeżywamy jakby swoje „drugie życie”. Większość ludzi nie wie co dzieje się z nimi w nocy. Ale chyba każdy chciałby pamiętać wszystkie swoje senne seanse. Ja staram się zapamiętywać swoje sny,  i wtedy często przez cały następny dzień próbuję rozpracować moją nocną enigmę. Sen to jakiś poziom podświadomości więc wydaje mi się, że może nam odpowiedzieć na wiele pytań. Podświadomość jest chyba tym co naprawdę mamy w głowie … wydobywa całą esencję naszej osobowości, którą ukrywamy przed innymi a czasem nawet przed samym sobą.

Mi tej nocy śniła się „Be”. Pierwszy raz od dawna (tak mi się wydaje). Ten dziwny sen podzielił się na dwie prawie identyczne sceny. W pierwszej części siedzieliśmy na jej łóżku … być może było to jej mieszkanie a może to był internat, nie wiem. Rozmawialiśmy o czymś zażarcie. Dyskusja była żywa i dotyczyła jakiegoś poważnego tematu, domyślam się, że dotyczyła „nas” – czyli w zasadzie czegoś co chyba nigdy nie istniało. Ta rozmowa zakończyła się prawdopodobnie sukcesem bo naglę przenieśliśmy się nagle na moje łóżko. Tylko wtedy atmosfera była zdecydowanie luźniejsza, rozmawialiśmy o wszystkim i o niczym, mogliśmy się całkowicie odciąć od świata i stworzyć swój własny. Mogliśmy się zrelaksować. Było idealnie, właśnie taką „Be” kochałem (czas przeszły .. no nie wiem). Było tak jak na początku naszego rzeczywistego „romansu” … wtedy we śnie też czułem te „motylki” rzekomo zamieszkujące w brzuchu. Sen urwał się w kluczowym momencie … ale wydaje mi się, że to dobrze.

Ten sen coś znaczył. Mam wrażenie, że mówił do mnie „odezwij się do niej”. Ponoć taki sen mógłby oznaczać, że śniła mi się bo za mną tęskni … ale szczerze to wydaje mi się to bardzo abstrakcyjne, przecież chyba nie znaczyłem dla niej aż tak wiele (jeśli w ogóle coś znaczyłem). Chciałbym się do niej odezwać, ale nie umiem, choć próbowałem. Ale to i tak nie ma sensu, czego się spodziewam w ogóle po takim czasie. Czas zabił naszą kiedyś piękną relację. I wiem, że nawet jeśli ona by chciała kontaktu to na pewno nie zrobi pierwszego kroku. I ja chyba też. Więc ten sen potraktuję tylko jako bardzo miłą niespodziankę sprawioną mi przez menadżera moich zapamiętywanych snów. W zasadzie mógłbym to nazwać ładnie – marzenie senne. Tak … moim marzeniem było by żeby taki sen się spełnił. Brakuje mi jej … więc uciekam … moja „czarna” strona zaczyna dominować.   

Kiedyś lubiła czytać moje teksty, ale teraz … na pewno o nich zapomniała. Chociaż w głębi czegoś co można by nazwać duszą – chciałbym żeby to przeczytała. Mogłaby uratować z rzeki jakąś pustą butelkę by w niej znaleźć moją ukrytą wiadomość. Ahh te marzenia, ahh ta podświadomość.